کنسرت گروه «پازل‌بند» با اجرای ۲۲ قطعه و با طراحی نور و صحنه‌ی خاص در برج میلاد برگزار شد.

شب گذشته دوشنبه 10 دی 1397 مرکز همایش‌های برج میلاد تهران میزبان کنسرت گروه «پازل‌بند» بود؛

اجرایی که در دوسانس و با استقبال هواداران این گروه برگزار شد. در این کنسرت از همان ابتدا دکورِ

جالب و نورپردازیِ جذابی که از سوی تیم فنی برای این اجرا طراحی شده بود؛ جلب توجه می‌کرد.

این کنسرت جلوه‌های ویژه تصویری و نور پردازی و ویژوال افکت‌های خاصی داشت که قابلیت تغییر

در زمان‌های مختلف را با توجه به سازه‌های روی صحنه ایجاد می‌کرد.

فضای صحنه در هر قطعه با توجه به فضا و محتوای اثر، تغییر و تصایر و شکل‌هایی دیدنی را ایجاد می‌کرد.

اجرا با میکسی از برخی قطعات معروف «پازل بند» آغاز شد و آرام آرام نوازندگان ارکستر روی صحنه حاضر شدند.

«دلارام»، «دلداده»، «معشوق»، «کار دادی دستم» و «صاف و ساده» آثاری بودند که در ابتدای این

کنسرت اجرا شدند. قطعه‌ی «هستی» را نه فقط خوانندگانِ «پازل» که تقریبا همه‌ی سالن با هم

خواندند. «به سرم زده» با نورپردازیِ آبی‌رنگی، مخاطبان را برای دقایقی به آرامش دعوت کرد.

«مغرور و عاشق»، «جاده»، «یکی تو قلبمه»، «به شرطی که»، «داستان»، «دمتم گرم»، «یه صدا»،

«محشر»، «چشمات آسمونه»، «نگم برات» و «بی تاب» قطعه‌هایی بودند که در ادامه‌ی کنسرت

اجرا شدند. همچنین «اخرش رسید»، «گریه چیه» و «خاطره بچگی» از آثار جدیدی بود که پازل‌بند در

کنسرتش برای نخستین بار آنها را اجرا کرد.

همچنین نوازندگان سازهای ویلنس و ساکسیفون به عنوان نوازنده مهمان در اجرای شب گذشته حضور

داشتند. گروه «پازل» به خوانندگی علی رهبری در هر سانس 22 قطعه برای مخاطبانش اجرا کرد که

در نوع خودش کم‌نظیر است.

همچنین قطعه‌ی «مغرور عاشق» با درخواست مخاطبان برای دومین بار و به عنوان آخرین قطعه‌ی

کنسرت اجرا شد.

تنظیم قطعه‌های این کنسرت برعهده‌ی آرین بهاری بود. کنسرت «پازل بند» به همت موسسه «آوازی نو»

در مرکز همایش‌های برج میلاد تهران روی صحنه رفت.

سینا درخشنده، علی ضیا، الهام حمیدی و بهاره کیان افشار از مهمانان ویژه‌ی این برنامه بودند.

گروه «بمرانی» چهار دی‌ماه تازه‌ترین کنسرتش را با اجرای قطعاتی تازه از دو آلبوم منتشر نشده‌اش در

حالی در مرکز همایش‌های برج میلاد روی صحنه می‌برد که موسیقی‌هایش هم‌زمان در سه فیلم سینمایی

هم روی پرده است.«بمرانی» در این کنسرت علاوه بر اجرای قطعات خاطره‌انگیزشان، قطعات جدیدی را هم از

آلبوم‌های منتشر نشده خود اجرا می‌کنند. آنها این روزها مشغول کار روی آلبوم سوم خود هستند که در مرحله

تولید قرار دارد و قطعات «خارجی» و «حالت درونی» از آن منتشر شده است. علاوه بر آن، آلبوم دیگری با نام

«1340» تولید کرده‌اند که کاور قطعات پاپ دهه 40 ایران هستند و در حال اخذ مجوزهای لازم است تا به این ترتیب

طی یکی،دو ماه آینده منتشر شود. بهزاد عمرانی خبر از انتشار تک قطعه جدیدشان با نام «پاییز» هم داد که

احتمالا تا پیش از کنسرت پیش‌رو، به همراه موزیک ویدئو آن منتشر خواهد شد.گروه «بمرانی» که از آغاز فعالیتش

با حضور در گروه‌های تئاتری توانست با مخاطبانش ارتباط برقرار کند و سال 91 طبق اعلام اداره تئاتر، با حضور

در پنج نمایش، پرکارترین گروه موسیقی در تئاتر شناخته شد، این روزها با حضور هم‌زمان در سه فیلم سینمایی

در آذر ماه، به نوعی رکورددار حضور در فیلم‌های سینمایی در حال اکران هستند.فیلم‌های «کلمبوس» ساخته

هاتف علیمردانی با بازی فرهاد اصلانی، فیلم «مارموز» ساخته کمال تبریزی و «بی‌نامی» ساخته علیرضا صمدی

از جمله این آثارند که بهزاد عمرانی درباره آنها می‌گوید: «از ما خواست تا قطعه «خارجی» -از آلبوم جدید گروه

که چند ماه پیش به شکل سینگل منتشر شد- را به عنوان تیتراژ این کار استفاده کنند. ما هم فقط به دلیل

احترامی که برای فرهاد اصلانی قائلیم، بدون این‌که فیلم را دیده باشیم با درخواست او موافقت کردیم. در

فیل «مارموز» علاوه بر تیتراژ، موسیقی متن را هم ساخته‌ایم که موسیقی در این اثر شخصیت مجزایی دارد

و بر اساس همان شخصیت و کاراکتر «بمرانی» ساخته شده و اصلاً کمال تبریزی برای همین کاراکتر و خصوصیت

بود که به ما پیشنهاد ساخت موسیقی فیلمش را داد. برای تیتراژ «بی‌نامی» هم از ما خواستند قطعه «خیابونا»

که در آلبوم «گذشتن و رفتن پیوسته» منتشر شده را استفاده کنند.»«بمرانی» پیش از این هم تجربه ساخت

موسیقی برای فیلم‌های «خواب‌زده‌ها» به کارگردانی فریدون جیرانی، «زاپاس» به کارگردانی بهرنگ توفیقی و

مستند میراث ناپدری ساخته نیما مهدیان را داشته‌اند.علاقه‌مندان برای تهیه بلیت‌های کنسرت 4 دی گروه

«بمرانی» در سالن برج میلاد می‌توانند به سایت tik8 مراجعه کنند.

معاون امور هنری وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی یادداشتی را درباره ضرورت این روزهای هنر منتشر کرده است.

«سید مجتبی حسینی» در این باره نوشته است: «هنر، فارغ از مرزها و محدودیت‌های سرزمینی، مخاطب خود

را دارد و همین مخاطب، با توجه‌بخشی و استقبال از آثار و پدیده‌های هنری که بالذات، متضمن فرهنگ و تمدن

خاستگاه خویش هستند، زمینه‌‌ی تعامل و تبادل فرهنگ‌‌های ملل دور و نزدیک را ممکن می‌‌سازد، امکانی که گاه

با پیشی گرفتن از دیگر روابط بین‌الملل، زمینه‌ی همزبانی مردمان جهان را رقم می‌زند. از این رو درمی‌یابیم که

اطلاق عنوان «شهروند افتخاری جهان» برای هنرمندان اطلاق مغتنمی است. در واقع همین فلسفه‌ی جهان

شمولی هنر است که کیفیتی بین‌المللی به پدیده‌های هنری می‌بخشد و فارغ از مباحث زیبایی‌‌شناختی هنر

می‌تواند حتی، تبلور «تئوری اقتصاد هنر» تلقی شود. ما مکلفیم که با ریل‌‌گذاری به‌هنگام و تسهیل در فرآیندهای

اداری و اعتباری، دو رویه‌ی دولتی و غیردولتی را به بهبود و تعمیم این طرح هدایت و ترغیب کنیم. برگزاری فستیوال‌های بین‌‌المللی، نمایشگاه‌های معتبر، نشست‌‌های توان‌افزای علمی و عملی در حوزه‌‌های تولید، توسعه و تجارت

هنر و روابط متقابل در قالب هفته‌‌های فرهنگی، تولیدات مشترک، آموزش و پژوهش هنر می‌تواند در زمره‌ی

رویکردهای حمایتی دولت قرار گیرد که بر این اساس و در طی طرح‌ها و برنامه‌هایی، بدان اهمیت و اولویت

بخشیده شده است.

هویت‌‌بخشی به بخش غیردولتی با پرهیز از نگاه رقابتی دولت به این بخش و واسپاری حوزه‌‌های تجارت محور

هنر به این بخش و ترویج فرهنگ فرآیندهای مشارکتی در زمینه­‌های تولید و عرضه‌‌ی آثار هنری می‌‌تواند در زمره‌ی

رویکردهای غیردولتی قرار گیرد. قطعاً در چنین نظامی، انتفاع مالی و معنوی هنرمند و برخورداری مستقیم از مواهب

رفاهی و معیشتی که قاعدتاً توأم با ترفیع و تعالی درجه‌‌ی اجتماعی است، مانع از خروج سرمایه‌های منطقه‌ای

و بین‌‌المللی می‌‌شود و ارزش اعتباری و منزلت اجتماعی مکسوبه، صرف توسعه‌‌ی جوامع هنری و فضیلت‌‌های

انفرادی و گروهی هنر می‌‌گردد.

اگر این کم‌اتکایی هنر به ساختار دولت از قدمت بیشتری برخوردار بود و ساختار بخش غیردولتی ناگزیر به رقابت

با بخش دولتی نبود و تکلیف دولت صرفاً در سیاست‌گذاری و رویه‌‌ی نظارتی و حمایت مقصور می‌شد، اکنون این

نهاد و نظام اجتماعی می‌توانست بحران اقتصادی موجود را بی هیچ اتکایی به حمایت دولت پشت سر بگذارد و

در چرخه‌ی تولید و توسعه‌‌ی هنر، خاصه در بخش بین­‌الملل توقفی ایجاد نشود. به هر دلیل این سازه‌‌ی اجتماعی

تکمیل نشده است و این ناهمگونی نباید ما را از صیانت و حمایت بدنه‌‌ی هنر غافل سازد.
معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با تجمیع توان و تجربه‌ی خود در این شرایط، به راهکارهایی

هم‌چون بهره‌مندی مکفی از ارز دولتی به منظور دعوت از گروه‌های خارجی و برگزاری رویدادهای بین‌المللی،

جلب مشارکت نهادها و سازمان‌های غیرمکلف که منوط به هم‌افزایی دوسویه خواهد بود و تمرکز بر مهمترین

وجوه رویدادهای بین‌الملل که بیشترین مزیت‌های فردی و گروهی را در پی خواهد داشت اندیشیده است که

امیدواریم با حضور مسئولانه و بی‌دریغ نمایندگان صنوف گوناگون هنری که مقصد غایی مشترکی دارند به نتیجه‌‌ای

بنشیند. دور نیست که بدین روش هم چرخه‌ی فعالیت هنری و ارتزاق هنرمندان به خطر نیفتد و هم به مرهم هنر،

اندکی این روزگار آرام گیرد.